Vincenta van Gogha kojarzymy przede wszystkim jako autora „Słoneczników”. Niewielu z nas potrafiłoby wymienić inne tytuły jego prac, ale chyba wszyscy mają w pamięci jego niepowtarzalny styl malowania. A także koszmarny epizod z odciętym uchem, który spopularyzowany przez popkulturę przyczynił się do utrwalenia wizerunku artysty jako furiata i szaleńca. Kim był tajemniczy Holender? Jaka tajemnica wyznaczała jego życie i śmierć? Czy poza ukochanym bratem Theo miał jeszcze kogoś bliskiego?
Tradycyjnie już po wakacjach odbyło się w Zachęcie kolejne spotkanie ze sztuką współczesną osób niewidomych i słabowidzących. Spotkania te, prowadzone przez edukatorów Zachęty, przyczyniły się do ukształtowania niewielkiej, bo kilkuosobowej grupki ludzi, którzy chcą pogłębiać swoją wiedzę o sztuce współczesnej, chcą o niej dyskutować, dzielić się z innymi własnymi wrażeniami.
Fundacja Kultury bez Barier zaproponowała w lipcu w Kinotece film Agnieszki Holland i Kasi Adamik pt. „Pokot”. Film ostatnimi czasy dość głośny i, jak twierdzą recenzenci, dość kontrowersyjny. Wpisuje się on w nurt tzw. kina ekologicznego, jego zaś głównym przesłaniem jest protest przeciwko zabijaniu zwierząt. Dzieło znanej reżyserki oglądałam już wcześniej i, prawdę mówiąc, niespecjalnie miałam ochotę obejrzeć je ponownie. Zaraz wyjaśnię, dlaczego.
W marcu 2017 roku wszedł na ekrany w Polsce film, który poniekąd można określić słowami „dramat biograficzny”. Z życiorysem, a także samą postacią naszej noblistki zmierzyła się młoda francuska reżyser, Marie Noelle, która jest także współautorką scenariusza. Sylwetka Skłodowskiej została przez nią potraktowana dość niekonwencjonalnie, a na pewno ujęcie filmowe jest dalekie od oczekiwań polskiego widza i naszych wyobrażeń o filmie biograficznym. Dlatego też chyba dzieło wzbudza tyle kontrowersji i sprzecznych odczuć, można by rzec „od uwielbienia do wzgardy”. Z pewnością więc warto przyjrzeć się mu bliżej.
Czy niewidomy może mówić o kolorach? Tak, może je nawet malować, co udowadniają prace gruzińskiego malarza, Giorgi Qobelashvili. Wystawę jego dzieł miałam okazję obejrzeć w Tyflogalerii. Zorganizował ją Polski Związek Niewidomych i Gruzińska Organizacja Momavalickheba Dges („Jutro zaczyna się dziś”) działająca na rzecz osób niepełnosprawnych. Patronem honorowym była Ambasada Gruzji w Polsce.
