Każdej grupie społecznej, często nawet nieświadomie, przypisujemy różnego rodzaju cechy zewnętrzne, cechy charakteru, umiejętności czy też atrybuty, które kojarzą nam się z konkretnymi osobami. W świadomości społeczeństwa funkcjonują najróżniejsze stereotypy, które są utrwalane przez prasę, telewizję czy Internet.
Pan Michał Żołądkiewicz, rodowity Warszawiak, przyszedł na świat, gdy nasz kraj był jeszcze pod zaborami. Dziś już bardzo niewiele osób wtedy urodzonych może przybliżyć nam tamtejszą rzeczywistość. Dlatego bardzo ucieszyłam się z możliwości spotkania i rozmowy ze świadkiem tak odległych czasów.
Narodziny dziecka są zwykle podniosłym i radosnym wydarzeniem w życiu rodziny. Sytuacja ta może jednak się zmienić, gdy przychodzi na świat dziecko z dysfunkcją wzroku, słabowidzące lub niewidome. U dorosłych pojawia się wtedy cała gama uczuć ambiwalentnych, czyli zarówno pozytywnych, jak i negatywnych, skierowanych i na samo dziecko i na własną rolę jako rodzica.
We Lwowie przywita?a mnie dobra pogoda, mnóstwo osób na ulicach centrum, którzy zapytani przeze mnie o drog?, odpowiadali zazwyczaj, ?e s? turystami. Wysiadaj?c z autokaru, wpadasz wprost w r?ce handlarek lwowskich, które proponuj? pyszne ?liwki w czekoladzie lub lwowsk? cha?w?.
Integracja, podobnie jak tolerancja, jest dziś bardzo modnym słowem. Szczególnie często jest ono używane w odniesieniu do dzieci i młodzieży z dysfunkcją wzroku. Wszyscy chcielibyśmy, aby – zwłaszcza najmłodsi obarczeni takimi trudnościami – mogli się w pełni zasymilować z klasą, grupą rówieśniczą, a w przyszłości, w szerszej perspektywie, ze społeczeństwem ludzi widzących. W czasach obecnych następuje odwrót od nauczania segregacyjnego w kierunku szkolnictwa integracyjnego czy wręcz inkluzyjnego. Wydaje się to rozwiązaniem słusznym i właściwym. Niekiedy jednak integracja jest tylko pozorna i nie przebiega tak, jakby życzyli sobie tego pedagodzy, rodzice czy sami zainteresowani – dzieci i młodzież.
Stworzenie witryny dofinansowano ze środków PFRON
