Umiejętność czytania i samodzielnego wykonywania rysunku wypukłego przez niewidome dziecko wpływa na rozwój wielu umiejętności kluczowych. Wspiera rozwój osobowościowy, rozszerza wiedzę o świecie oraz trudno dostępnych dotykowo zjawiskach, obiektach.
Jest sprawą bezsporną, że umiejętność pisania i czytania to nie tylko jedna z najważniejszych umiejętności szkolnych, ale przede wszystkim to sprawność pozwalająca na komunikację i dostęp do informacji. Jeśli czytanie i pisanie są ważne dla widzących, to dlaczego mają nie być ważne dla osób niewidomych?
W czasach, w których najcenniejszym dobrem są dobra pozamaterialne, wiedza stała się dominującym, często najważniejszym zasobem. Z tego względu zdecydowana większość rodziców dąży do tego, aby zapewnić dziecku jak najlepszą edukację, dającą szansę ukończenia dobrego kierunku studiów i zdobycia atrakcyjnej pod względem finansowym pracy, zapewniającej perspektywę dalszego rozwoju.
Trudno się dziwić, że argumentem, który najbardziej przekonuje rodziców/opiekunów dziecka z niepełnosprawnością wzroku w kwestii wyboru najlepszej szkoły, jest “normalność”.
W potocznym myśleniu terminy „indywidualizacja w nauczaniu” i „indywidualne nauczanie” traktowane są jak synonimy, a przecież nie są to pojęcia tożsame. Z tego względu warto przyjrzeć się definicji obu terminów.
Stworzenie witryny dofinansowano ze środków PFRON
